What is love?

Tags

tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak tatak

nalulungkot ako.

oo. mali ang pag-aaral ko.
di sapat ang isang araw para maintindihan ang buong sem.

hindi.

wala akong masabi.
tipikal na emo blogpost to.
pero ayokong gawing ganun.

kaya tutula ako.

ay joke lang. wag nalang.


dahil ang buhay ay parang isang ice cream. tamis. asim.
konting kirot sa bawat hampas ng dila.
konting sakit sa sobrang lamig ng kagat.
pero di mo mapigilang hindi kumain. kasi masarap.
kain ka ng kain hanggang di mo namalayang wala nang ice cream.
ang natira na lang ay ang cone.
hindi matamis, hindi maasim. "lasa" lang.
hindi rin mainit. o malamig. "cone" lang.
at sa pagkagat, oo, iba.
wala nang laman, at wala nang saysay.

talino, henyo, et al.

dahil laging may excuse na 'tamad lang ako'.

ika nga ng di ko kilalang nag-usap sa tabi ko habang nag-aabang ako ng Pantranco jeep, ang talino ay t = (time spent studying/exam grade) x (number of distractions)

ang formula ay maaaring magbago depende sa pagdenote ng "time (and/or quality) of studying" at minsan kailangan pang i-square ang number of distractions, depende sa distractions.

dahil nga naman.
laging pwedeng sabihin sa loob-looban na Oo, matalino ako, tamad lang.
At oo nga naman, di naman talaga tunay na batayan ng katalinuhan ang anumang exam. At tama din naman, di lahat ng mataas ang mga grado, tunay na magaling.

"Matiyaga lang."

excuses.

madali nga naman kasing iwasan ang dapat na tinatanong sa sarili.
"matalino nga ba ako?"
madaling gawan ng dahilan, na wala namang tunay na batayan ng talino, at maaari ngang sabihin na societal impositions (salita nga ba ito?) lang ang madaling natatanaw kung talino nga ang pinaguusapan.

pero hindi. hindi ko alam.
kadalasa'y ayokong isipin na may mga limitasyon ako. na dinidikta ng aking mga genes ang aking hangganan at kapalaran. gusto kong isipin na taglay ko ang kapangyarihang maging magaling sa lahat ng bagay, kung magtitiyaga lang ako.
pero dahil dito, bumubuo ito nga isang pesteng cycle, na punung-puno ng "di pa ako nag-aaral niyan ah" at "di naman kasi ako nag-aral."

dahil takot kang mapatunayang di ka nga talaga matalino kahit nag-aral ka nga.
parang ganun.

***************

pikit. kasabay ng balisang buntong-hininga.
palakpak.

Katulad ngayon

Noon, hanggang ngayon, madalas, napagsasabihan ako ng mga linyang "magbihis ka muna!" o kaya'y "wala ka bang balak magdamit?".

Kasi naman, ayaw na ayaw ng aking ama na di kami magbihis (di ko alam bakit) agad pag galing kami sa kung anumang lakad. ang gusto niya, (sa tingin ko) ay magpalit agad kami ng pambahay pagkauwi.

Pero di ako ganun. Minsan ay inaabot ako ng umaga nang nakajeans o slacks (ah, highschool) pa. Di ko na maibilang ang mga pagkakataong nagising ako ng umagang suot pa ang mga damit pang-gala.

Isa pa, madalas ko ding nagagawang makipagkwentuhan, manood ng tv, gumamit ng PC at kung anu-ano pa kahit katatapos ko lang maligo. Kadalasan basa pa't tumutulo ang tubig mula sa buhok, nagagawa kong umupo lang nang ilang oras, at oo, di pa ako nagbibihis nun. At oo, tumatagal akong nakaganun lang. Nakakatapos na ako ng ilang dvd, at minsan nakakabasa ng buong libro, nang nakatuwalya lang.

Di ko alam bakit. Wala naman akong nakikitang masama dun. Maliban siguro sa mga nabasang sopa at mga naoffend na tao. Pero, di naman ata nakakaoffend yun. Sana.
Di ko alam anong espesyal na mapapala kapag nagbihis ng pambahay, kung may bahay-powers ba akong makukuha pag suot ko yun. Di ko talaga alam.
Ayoko lang talaga magbihis. O, mas maigi,
di pa naman kailangan.

Sa pagnood ng tv, sa pakipagusap, di naman kailangang magpalit para magawa ang mga yun. Di naman kailangang magbago dahil yun ang nakasanayan.
Kung kaya mo din namang mabuhay, makagalaw ng maayos, at maging masaya nang ganun ka pa rin naman, bakit hindi?
Hindi ba dapat, nasa sa iyo naman yun, kung kelan gusto mo nang magbago?

Di naman kailangang magbago para maging katanggap-tanggap. Katulad ng mga tatak na pilit dinadamit sa atin ng society. Dahil, oo nga naman, kung komportable ka naman sa kasalukuyang lagay mo, bakit.
Bakit ka pa magpapatatak.

Bakit pa kailangang may magbago.


*************************************

at, oo. hindi ito tungkol sa mga damit at tuwalya. :)